شوق بهار

اسفند است اما نوروز درخانه ی ما پرسه می زند 

با نقل و نبات با شوق دست خود را به شیشه می زند 

مادر می تکاند گل های سرخ قالی را 

دختران می شکنند در بام کوزه های سفالی را 

چاق می کند مادربزرگ سماور زغالی را 

کودکان با شوق دست در دست کوچه ها می دوند 

شکوفه پلک هایش را می مالد ذره های برف ذره ذره می روند 

خسته است اسفند، هنوز امید دارد 

ولی آسمان از شوق دیدار بهار می بارد  

می کشد دست مهربان خود را نسیم  

برسرنهال های تازه و شمیم 

نفس تازه می کند عمو نوروز 

ماهی قرمزها هر روز 

در آب دنبال بازی می کنند 

خودمانیم اما چه حالی می کنند 

پدرخسته از دغدغه ی خرید عید می کوشد 

آب خنکی که برایش آوردم را جرعه جرعه می نوشد 

پررنگ و مهربان تر از قبل لبخندی می زند 

می دانم خسته است اما حرفی نمی زند  

شاعر : س. ح.